سلام بچه ها ضرب المثل چاه کن همیشه ته چاه است و گر صبر کنی زغوره حلوا سازی بصورت داستان بگین لطفا

سلام روزی روزگاری در یک موزه معروف پوشیده شده با سنگ مرمر مجسمه بسیار زیبای مرمرینی وجود داشت که مردم از اقصی نقاط جهان برای دیدن آن می آمدند و زیبایی مجسمه را تحسین می کردند. شبی سنگ مرمرکف پوش سالن موزه در گفت و گو با مجسمه اینگونه گفت: ما هر دو در یک معدن بودیم اما حالا هر کسی تو را می بیند تحسینت کرده اما نسبت به من بی تفاوتند و این اصلا منصفانه نیست! مجسمه لبخندی زد و آرا گفت: یادت می آید روزی که مجسمه ساز می خواست تو را بتراشد، چقدر مقاومت کردی؟ سنگ پاسخ داد: یادم است چرا که فکر می کردم ابزار او به من آسیب خواهد زد و من تحمل نداشتم. مجسمه با آرامش و لبخند ملیح گفت: اما من می دانستم در رنجی که می بینم گنجی نهفته است و می دانستم حتما به یک شاهکار یا اثر بی نظیر تبدیل خواهم شد پس تمام ضربات و صیقل ها و تراش ها را تحمل کردم و دردها را به جان خریدم تا زیباتر شوم. دوست من، من اگر امروز با ارزشم نتیجه تحمل و صبر من است همانطور که می گویند گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی من هم با تحمل و صبر مورد توجه قرار گرفتم و از یک سنگ مرمر معمولی به مجسمه ای زیبا تبدیل شدم. موفق باشی